De kracht van sparren

Het idee van een kerncurriculum is zinvol, maar niet als de hoeveelheid door de overheid voorgeschreven leerstof of de door de overheid geclaimde onderwijstijd, maar als datgene wat we als samenleving minimaal van iedere school verwachten en waartoe we als samenleving iedere school dienen te faciliteren. Dat is niet in procenten uit te drukken; niet in procenten leerstof en niet in procenten onderwijstijd. Een cruciale vraag is of deze minimale verwachtingen realistisch en realiseerbaar zijn.

Het is onhandig om de verwachtingen van het kerncurriculum daarbij tegenover de ‘eigen ruimte’ van de school te zetten. We zouden juist moeten willen dat alle scholen datgene wat we als samenleving als geheel van het onderwijs verwachten ook als ‘eigen’ willen zien – en niet als een oneigenlijke, opgelegde plicht van ‘buiten’.

Wat willen we als samenleving met het onderwijs? Wat willen als school met ons onderwijs?


Mijn missie is mee te helpen het onderwijs zo te hervormen dat we kinderen voorbereiden op een leven lang leren. Onderwijs waarbij je leert wie je bent, wat je kunt, wat je ten diepste wilt én hoe je een bijdrage kunt leveren aan een vreedzame, rechtvaardige en duurzame wereld. Dat onderwijs vraagt dan om afstemming, om uitdaging, om weten goed met jezelf en de ander om te gaan vanuit wederzijds respect.

Over de schrijver
Reactie plaatsen